Charel Braquet en zijn Ardense paarden zijn een goed ingespeeld team. Bezoekers kunnen dit gespan leren kennen in het natuurbelevingscentrum ‘Robbesscheier’.

Op een vroege zomerochtend, een naaldbos bij Munshausen, in het noorden van Luxemburg: de kille nacht en de laatste dauwdruppels maken plaats voor de eerste zonnestralen. Als je dieper het bos ingaat, ruik je deze typische houtgeur − de geur van hars die uit de takken sijpelt, vermengt zich met het aroma van de donkergroene naalden.

Plotseling klinkt er een smakkend geluid, dan het rinkelen van paardentuig en kort daarop het gedempte geklepper van hoeven op de bosgrond. Er bewegen takken en een lange boomstam schraapt over de bosgrond. Charel Braquet en zijn Ardense trekpaarden Bieke en Jasmin transporteren hout. Op deze steile hellingen is het niet ongewoon om zo'n paardenspan tegen te komen.

Ze bereiken al snel Robbesscheier, waar de trekpaarden leven en Charel Braquet werkt. "Prrrr"  − de zware Ardense paarden stoppen voor hun stal. Het moderne gebouw met houten façade past perfect in de landelijke omgeving. De krachtig gebouwde man verwijdert behendig het tuig van de trekpaarden voordat hij ze naar de andere paarden leidt. Nu is het tijd voor ontspanning! "Voor de paarden tenminste," voegt hij er met een grijns aan toe. Voor het hoofd van het Competentiecentrum voor werkpaarden begint nu het tweede deel van de werkdag op de ‘Robbesscheier’, een belevingscentrum waar kinderen en gezinnen de natuur kunnen ontdekken in verschillende workshops.

Charel Braquets loopt eerst langs de paardenweiden − je had niets anders verwacht natuurlijk. Een snelle blik is genoeg voor hem om er zeker van te zijn dat hier alles in orde is: "Iedereen die regelmatig met paarden in contact komt, leert ze te begrijpen. Net zoals de paarden ons en onze gezichtsuitdrukkingen doorzien. Als ik in een slechte bui ben, merken ze dat en laten dat in hun gedrag zien. Dan neem ik even een pauze om tot rust te komen. Daarna kan het werk doorgaan en voel ik me als herboren", vertelt hij enthousiast.

De rondleiding gaat verder naar het bijenhuis, waar een groep kleine aankomende imkers in astronautenoutfit op hem staat te wachten. Samen met imker Dana Ross bekijken ze een honingraat waar de werksters druk in de weer zijn. Plotseling is er opwinding: “Daar! De koningin!“, roept een mini-imker vol vreugde. Charel Braquet grijnst. Ook hier gaat alles goed. We passeren de konijnen, geiten en ezels op weg naar de uitgestrekte moestuin. Hier ontmoet de paardenliefhebber Romain Mores, de landschapsarchitect, en zijn zoon Simon, die in de voetsporen van zijn vader wil treden en zijn opleiding aan het afronden is in de ‘Robbesscheier’.

Terwijl de tomatenplanten in de kas de komkommers en pepertjes gezelschap houden, wachten de rode en witte bieten buiten om geoogst te worden. "Vanochtend heb ik wortels, courgettes en erwten naar het restaurant gebracht. Ik weet zeker dat je die zo weer op je bord vindt", zegt de ervaren tuinman met een knipoog naar zijn collega.

Charel Braquet krijgt kort daarna inderdaad een duidelijk signaal van zijn maag. In het restaurant van de ‘Robbesscheier’ wordt, net als in het hele bedrijf, veel waarde gehecht aan duurzaamheid en lokale producten. Daarom kiest Charel voor het 0-kilometer-gerecht, waarbij uitsluitend ultra-lokale producten worden gebruikt, bijvoorbeeld uit eigen tuin, van de boerderijen rond het dorp of van plaatselijke jagers.

Tijdens de maaltijd legt Charel Braquet uit waar zijn passie voor Ardense trekpaarden vandaan komt. "Mijn ouders hebben altijd al paarden gehad. Ik was van jongs af aan actief in de klassieke paardensport, maar ik vond het niet leuk meer. Via mijn werk in de 'Robbesscheier’ kwam ik in contact met werkpaarden. In mijn ogen is werken met deze dieren echt teamwork. Het is goed voor je nederigheid en maakt je bewust van wat echt belangrijk is. Het geeft me ook veel meer persoonlijke voldoening dan de traditionele paardensport, waar ik me niet mee kon identificeren", verzekert hij ons.

Met de oprichting van het Competentiecentrum voor werkpaarden, dat gevestigd is op de Robbesscheier, vond Charel Braquet ook een nieuwe missie: de herintroductie van het werken met werkpaarden en bevordering van de kennis op dit gebied.

Of het nu gaat om toerisme, bosbouw of landschapsbeheer − werkpaarden worden op tal van plaatsen in Luxemburg ingezet. De grootste uitdaging is om competente mensen op te leiden die zich bekommeren om het dierenwelzijn en de veiligheid voor mens en paard bij het werk.

Na een heerlijke lunch bereidt Charel Braquet de Ardense paarden voor op de middagritjes met de huifkar. "Onze bezoekers kunnen tijdens een workshop actief meedoen met de verzorging van de paarden. Kleine kinderen zijn vaak bang voor deze imposante viervoeters. Ik leg ze uit dat ze niet bang hoeven te zijn, maar dat ze respect moeten tonen. Ik stel ze voor om gewoon hun hand voor het paard te houden. Als het dier zijn hoofd naar beneden buigt en aan je hand snuffelt, gebeurt er iets met zowel het kind als het paard dat ik niet in woorden kan vatten", voegt Charel Braquet er enigszins ontroerd aan toe.

Dat is wat hij als zijn taak ziet: "Wat kinderen die in het dorp opgroeien vaak nog weten, is voor veel stadskinderen onbekend. Dat is precies wat we hier proberen op te vangen", zegt hij en stapt op de bok van de koets om een schoolklas mee te nemen op een ontdekkingstocht door de groene omgeving van Munshausen.

• Op de familieboerderij ‘Um Knapphaff’ in Wiltz mogen en moeten kinderen zelf een handje helpen. Je kan er ook kinderverjaardagen vieren.
• De educatieve boerderij ‘A Schmatten’ in Schüttringen heeft zijn deuren geopend voor zowel schoolklassen als gezinnen. Van brood bakken tot de schuur uitmesten: hier kun je uitproberen hoe het leven van boerengezinnen eruitzag en eruitziet.
• ‘A Mëchels’ biedt inzicht in de veeteelt en beschikt tegelijkertijd over drie vakantiewoningen. Heel bijzonder zijn de Wagyu-runderen die hier een plekje hebben gevonden in het Natuurpark Our in het noorden van het land.
• ‘An Neipéitsch’ in Reimberg is een moderne melkveehouderij met koeien, kalfjes, konijnen en pony's. Bezoekers maken kennis met de verschillende stadia van de melkproductie en mogen ook zelf een handje helpen.