„De fontein doet niets meer“, zegt Emil. Dat kan alleen maar betekenen dat één van de beelden weg is!
We lopen naar beneden naar de fontein en inderdaad, het standbeeld met de gouden adelaar ontbreekt! In plaats daarvan dwarrelt er een blad papier in de wind. Mijn broertje en ik springen omhoog en proberen het te pakken te krijgen.
„Eindelijk!“, zegt Emil na een tijdje. We zijn alle twee buiten adem. Hij geeft mij het blad en ik vouw het open.
„Hmm… Met dit raadsel kunnen wij de verdwenen adelaar vinden!“, zeg ik hoopvol en leg hem uit: „We moeten naar het binnenhof van het kasteel. Kom op!“
Daar aangekomen lees ik het eerste raadsel hardop voor.
Emil en ik kijken om ons heen.
„Ik heb het!“, roept Emil opgewonden en zegt mij de oplossing. Hij heeft gelijk! Het volgende raadsel brengt ons naar de tuin. Ik geeft Emil een hand en we sprinten weg.
We lopen twee keer door het doolhof en komen steeds weer op een andere plaats bij de tuin uit. Eigenlijk zoeken we de grote plataan die hier goed verstopt aan het einde van een lange tunnel staat.
Dan kijken we over de rand van een mooie fontein. Onze gezichten spiegelen zich in het water en we trekken gekke bekken.
Als Emil en ik alle zes tips bij elkaar hebben en de adelaar weer terug hebben gebracht naar zijn plaats, lopen we vrolijk terug naar oma Tilly die nog steeds aan de mooie rozen staat te ruiken.
„Dat was een reuze leuk raadsel, oma!“, juich ik en spring in de lucht.
„Dat hebben jullie super gedaan“, zegt oma met een glimlach. „Nu hebben jullie de picknick écht verdiend.
